کوچه های بی کسی

خسته و دربه در ، در کوچه های بی کسی ام قدم بر می دارم

تمام لحظه های تنهاییم را به شوق دیدار تو بارها و بارها مرورمی کنم

شاید رد پای تو را در لحظاتم پیدا کنم

شاید هنوز از آن کوچه ی بی کسی گذر کنی و من آنجا ایستاده

همچون هر روز تا تو را ببینم و شاید . . . . .

هر زمان که تنهاییم را بر می دارم و با هم همسفر کوچه ی بی کسی می شویم

در جای جای آن شانه هایت را کم می آورم تا سر بر آنها بگذارم و هق هق شب های دور از تو

بودن را همان جا، جا بگذارم

هر بار که از کوچه های بی کسی باز می گردم چشم می گشایم و تو آنجا نیستی؟