ابهام زمان

گاهی اوقات فقط باید سکوت کرد و هیچ چیزی نگفت و در خفقان احساست سوخت و آتش گرفت

 و در نهایت فریاد داد نزد و آهسته آهسته نجوا کرد ایـن حقیقت را که

دوستت دارم

و گاه باید نبود و آهسته آهسته رفت 

گاهی اوقات باید شنید و آهسته آهسته گریست

 و گاهی اوقات باید جان سپرد به حقایـــــق هر چند تلخ هر چند نا مفهموم 

ولی باید پذیرفت این حقیقت مبهم را

 و گاه باید هزاران راه رفتن را نرفت و فقط دل به سکوت مرگ بار لحظه ها داد

 با صدای نم نم باران آرام گرفت ولی هر چند در آخر راه هم حتی اگر رسیدنی هم نباشد

 این حس خوب دوست داشتن را می توان با هم قسمت کــرد.

دوستت دارم